نظرات ياداشت عشق

+ ستايش

كوچه باغي است كه از خواب خدا سبز تر است ، و درآن عشق به اندازه پرهاي صداقت آبي است، مي روي تا نه آن كوچه كه او پشت بلوغ، سر بدر مي آورد ، پس به سمت گل تنهايي مي پيچي ، دو قدم مانده به گل ، پاي فواره جاويد اساطير زمين مي ماني، و ترا ترسي شفاف فرا مي گيرد ، در صميميت سيال فضا، خش خشي مي شنوي ، كودكي مي بيني ، رفته از كاج بلندي بالا، جوجه بردارد از لانه نور ، و از او مي پرسي خانه دوست كجاست...(